De wijkcoördinator belt: of het gelegen komt en hoe het met me gaat? Hij wil een afspraak maken om over mijn contractverlenging te praten. Aan de manier waarop hij het zegt, hoor ik dat mijn contract helemaal niet verlengd gaat worden. Ik zeg hem dat ik wel hoor wat hij wil zeggen, ook al zegt hij niks....
More
Nog voor ik één stap over de drempel heb gezet, belt meneer Bakker om te zeggen dat ik niet hoef te komen. Hij gaat zijn vrouw naar een verpleegtehuis brengen. Thuiszorg belt mij ook om te melden dat ik niet naar meneer Bakker hoef. “Ja, dat weet ik al,” antwoord ik. “Hij heeft me zojuist gebeld.”...
More
Tijdens mijn zoektocht naar een betaalbare woning besluit ik urgentie aan te vragen. Hoewel mijn situatie best urgent is – ik kan mijn vrije sector huurwoning niet meer betalen – besluit de gemeente anders: met een woonduur van 16 jaar kan ik prima op eigen kracht een woning vinden. Ik zoek naarstig...
More
Annie is mijn eerste ‘ vaste’ adres. Tot voor kort was ik vliegende keep, zo een die inmiddels alle uithoeken van Amsterdam-Noord kent. Het heeft voordelen om in te vallen: als je de boel een beetje bijhoudt, is men tevreden. Nadeel is dat je telkens opnieuw moet vragen wat en hoe men het wil. De...
More
Ik kan geen vreemde wc meer zien. Geen plakkerig zeil, geen scheuren in plafonds. Geen stoffige dweilen, volle wasmachines en stapels strijkwerk. Geen volle aanrechten, beduimelde koffiekopjes, waterglazen met een vettig randje. Kachels die loeien, ook al vallen de mussen van het dak. Plastic bloemen,...
More
Thee met aardbeiensmaak en te weinig stoelen tijdens mijn eerste thuiszorgbijeenkomst. ‘Werkoverleg’, stond in de mail, maar het blijkt een monoloog van de wijkcoördinator. Hij zit aan de kop van een lange rij tafels met de vingertoppen tegen elkaar. “De geldkraan van de gemeente gaat dicht en...
More
Of ik wil kijken of er nog was in de droger zit? Ik loop de smalle trap op naar boven. Ja, er zit was in en die ruikt lekker. Ik loop naar beneden om haar dat te vertellen. ‘Is het erg gekreukt?’ vraagt ze. Geen idee, daar heb ik niet op gelet. Ik ga weer naar boven en sjor de lakens uit de droger....
More
De flatgebouwen zijn vier hoog, de balkonnetjes vaalgeel en op de begane grond bevinden zich alleen garagedeuren. Zo’n wijk waar je achter iedere hoek een aanstormende, grommende hond verwacht Ik bel aan bij mevrouw P. Geen gehoor. Nog maar eens. Weer niks. Inwendig juich ik, blij met een adres wat...
More
In mijn derde week als hulp in de huishouding verdwaal ik in een smoezelige jaren zeventig wijk in Amsterdam-Noord. De navigatie op mijn telefoon is de weg ook kwijt en stuurt me van het kastje naar de muur. Het regent, het is donker en er is niemand op straat aan wie ik de weg kan vragen. Ik vloek....
More
Halverwege de week koop ik handschoenen. Blauwe plastic huishoudhandschoenen met een katoenen binnenkant tegen allerlei allergieën. Trots laat ik ze aan de kinderen zien. Opdat zij zullen beseffen dat hun moeder haar nieuwe baan serieus neemt, want nooit eerder zagen zij deze rubberen vingers in ons...
More